Tamga, günümüzün Türkçesine çevirirsek, bir aidiyeti, kökeni, kanalı, içeriği gösteren, onaylayan ve kanıtlayan “damga” sözcüğü diyebiliriz. Her ne kadar bugün damga, eski tamga içeriğinden oldukça dar kapsamlı olsa da yakın evrilmiş hali damga ve markadır.

​

Tamga, Orta Asya Türkleri’nde bir nesnesin üzerindeki yönlendiren olarak işaret, nişan, sembol; boy, aşiret ya da soy olarak mülkiyet göstergesi; bir yöneticinin kullandığı hakimiyet mührü olarak kullanılmıştır. Tamganın en eski kaynaklarından biri Orhun Yazıtları’dır.

​

Tamgalar aynı zamanda,

Boy Tamgaları: Türk boylarının (Oğuz boyları gibi) kendilerini diğer boylardan ayırt etmek için kullandığı sembollerdir (Örn: Kınık, Yıva, Salur, Dodurga tamgaları).

Hayvan Tamgaları: At, sığır, koyun gibi hayvanlara mülkiyeti belirtmek için vurulan işaretlerdir. Moğollarda başlayan bu gelenek günümüze kadar sürmektedir.

Yazı Tamgaları: Yazının ortaya çıkışından önceki dönemlerde fikri veya görsel iletişimi sağlamak için kullanılan işaretlerdir. Kadim Türk Alfabesinin (Göktürk alfabesi) bu işaretlerden esinlenerek oluştuğu düşünülmektedir.

​

Hanedan Tamgaları (Tuğra): Osmanlı döneminde Padişah Tuğraları da esasen kökeni tamgaya dayanan ve kimlik/otoriteyi belirten bir tür işaret/mühürdür.

​

Tamga bu alanlarda mühür, hayvan damgası, halı kilim gibi el sanatları, parada, bayraklarda, takılar ve diğerleri…

Görüleceği üzere, Osmanlı’da bir ticari gösterge olarak yasa ile korumaya alınan şekillere verilen ad olan Alameti Farikadan çok önce Tamga vardı. Orta Asya Türkleri dönemindeki ticaretin neredeyse takas usulü yapılması nedeniyle, Alameti Farika dönemindeki gibi bir ticari anlam taşımasa da özellikle “tanımlama” ve “aidiyet” değerleri daha yüksekti.

​

Bu nedenle tarihimizde biraz daha geriye giderek bize ait bir kavramı-sözcüğü iş dünyasına, pazarlama alanına ve marka kavramına ulaştırmayı amaçladık.

​

Böylece TAMGA Marka Ödülleri doğdu.